Sinan, okul çıkışında belediye otobüsüne binmiş …

Sinan, okul çıkışında belediye otobüsüne binmiş …

Sevgi ve saygı ile ilgili hikayeler

SAMİ ÖĞRETMEN

Sinan, okul çıkışında belediye otobüsüne binmiş evine dönüyordu. Okuldan bazı arkadaşları da her zaman olduğu gibi onunla birlikte aynı otobüse binmişlerdi. Akşamın yaklaştığı saatlerde otobüs yolcularının sayısı çok kalabalıktı. Oturacak yer olmadığı için ayakta duranlar da sıkışık bir vaziyette idi. Bu sırada otobüs durakta durmuştu. Otobüsün yeni durduğu durakta aldığı yolcularla sıkışıklık daha da artmıştı. Yeni binen yolculardan ihtiyarca biri, ayakta durmak için bile zor yer bulabiliyordu. Sinan, yaşlı amcanın bu hâlini görünce ona yer vermek üzere ayağa kalktı.

— Amcacığım buyrun!

Adam kibar birine benziyordu.

— Evladım zahmet etme. Zaten gideceğim yer birkaç durak.

— Olsun amca. Rica ediyorum buyrun.

Yolcu, Sinan’dan boşalan yere oturdu.

— Teşekkür ederim yavrum.

Sinan’la beraber oturan okul arkadaşları bir Sinan’a bir de yolcuya baktılar. Keyiflerinin kaçtığı davranışlarından belli oluyordu. Aralarına bir yabancının oturmasıyla konuşmalarını kesmek zorunda kalmışlardı.

Yolculuğun geri kalan kısmı da sessiz olarak devam etti. Bir ara yer verdiği ihtiyar yolcu Sinan’a bir iki soru sordu:

— Barbaros İlköğretim Okulu’nda okuyorsun herhâlde.

— Evet amca.

— Adın ne senin?

— Sinan Balaban.

— Öğretmeninin adı ne?

— Kâmil Ceylan.

Sessizlik devam etti. Zaten bu konuşmalardan sonraki durakta yolcu inmişti.

İnerken de Sinan’a:

— İyi akşamlar yavrum, demişti. Sinan da yanıt vermişti.

Sinan, her gün olduğu gibi ertesi sabah da okuluna gitmişti. Öğretmen Kâmil Bey yoklamayı yapmış derse başlayacaktı. Derse başlamadan önce Sinan’ın oturduğu sıranın yanına kadar geldi. Ona sevgi dolu bakışlarla, gülümseyen bir yüzle baktı. Sinan öğretmeninin her zamankinden farklı bir şekilde kendisine baktığını fark etmişti. Sonra konuşmaya başladı. Sesinde bir değişiklik vardı Kâmil Bey’in.

— Çocuklar, bugün derse başlamadan önce beni çok duygulandıran bir olay anlatacağım dedi.

Öğretmenin merak uyandıran bu sözleri üzerine sınıf tamamen sessizleşti. Öğretmenlerini dinlemeye başladılar.

— Sinan arkadaşınız dün okul çıkışı eve giderken otobüste bir amcaya yer vermiş. Bu hareketiyle büyüklerine saygısını göstermiş oldu Sinan. Ailesinden ve okulundan aldığı terbiyenin inceliklerini ve güzelliklerini sergilemiş. Olayın beni duygulandıran tarafı, yer verdiği kişinin benim öğretmenim oluşudur. O kişi benim ilköğretim okulundaki öğretmenimdir. Adı Sami öğretmendi. Sami öğretmen hepimiz için bir ağabey, bir baba idi. Bu bakımdan Sinan’ın yaptığı bu davranış benim için çok önemli bir harekettir. Böyle bir saygı gösterdiği için kendisini kutluyor, teşekkür ediyorum. Gurur duyuyorum onunla.

Kâmil Bey’in anlattıklarıyla sınıftaki öğrencilerin gözü hemen Sinan’a çevrilmişti. Sinan ise öğretmeninin anlattıklarından utanmıştı. Başını önüne eğmiş, sessiz ve hareketsiz duruyordu.

Kâmil Bey konuşmasına devam etti:

— Düşünün çocuklar, böyle güzel davranışların gösterildiği bir toplum ne kadar mutlu olacaktır!

Mustafa AKGÜN

Her Yüreğe Nakış Gerek