Ormanlar kralı aslan çok yaşlanmış ve kısa bir süre sonra …

Ormanlar kralı aslan çok yaşlanmış ve kısa bir süre sonra …

Hayvanlar ile ilgili masallar

ORMANLAR KRALI

Ormanlar kralı aslan çok yaşlanmış ve kısa bir süre sonra da ölmüş. O gece ormandaki bütün hayvanlar yeni bir kral seçimi için bir alanda toplanmışlar. Sabaha kadar konuşup tartışmışlar ama bir sonuca varamamışlar. Herkes seçim için bir başka yöntem öneriyormuş. Gece bitmiş, gün ışımış ama aralarında bir anlaşmaya varamamışlar.

Yaşlı bir adam o sabah ormanda ağır ağır ilerliyormuş. Onu gören küçük tavşan sevinçle haykırmış:

— Hey arkadaşlar! Bize bu konuda akıl verebilecek biri geliyor. Bir insan. Ona soralım, ne dersiniz?

Bu işe aklı yatan bütün hayvanlar bir anda yaşlı adamın çevresini sarmış. Adam korkuyla titrerken kurt bir adım öne çıkmış:

— Bizden korkmana gerek yok insan kardeş. Dün sabah kralımız aslan öldü. Biz de yeni kralımızı seçmek için toplandık ama bütün gece bir karara varamadık. Bize bir yol göstermeni istiyoruz senden.

Yaşlı adam arada bir ağaç gövdesine sırtını verip düşünmüş. Sonra şöyle demiş hepsine birden dönerek:

— İçinizde en güçlü kim?

Fil kocaman hortumunu havaya kaldırıp haykırmış:

Fil

— Ben!

— Peki, en cesurunuz?

Kaplan kükremiş bu defa:

Kaplan

— Ben!

— Ya en güzeliniz?

— Kelebek, ipek kanatlarıyla havada dans eder gibi uçarak bir dala konmuş.

— O da ben!

Adam “Yaaa!” diyerek yeniden düşünmeye başlamış. Sonra kararlı bir biçimde başını kaldırmış:

— Bu alana hemen kuru odun toplayıp yığın. Kütükler hem kalın olsun hem de çok olsun.

Hayvanlar ormanın dört bir yanına dağılıp alana dağ gibi odun yığmışlar çabucak. Adam eğilmiş, elindeki iki çakmak taşını birbirine sürtüp odunları ateşlemiş. Alevler çoğalıp göğe yükselmiş. Bir süre böyle yandıktan sonra alevler tükenip yerde kıpkızıl bir kor örtüsü kalmış. Adam önce file dönmüş:

— Göster gücünü bakalım. Şu ateşin bir başından öbür başına yürüyüp geç de ormanların kralı olmaya hak kazan!

Fil korlara yanaşmış, ilk adımını atmasıyla, “Yandım anam!” diyerek geri çekilmiş. Bu defa kaplana dönmüş adam:

— Ya sen? Cesaretinle bunu başarırsın sanırım!

Kaplan da birkaç adım atmış korlar üzerinde. Ama ayakları yanınca nasıl geri kaçacağını bilememiş. Daha sonra kelebek de denemiş ama az kalsın ipek kanatları kavruluyormuş sıcaktan.

Kimseden çıt çıkmıyormuş. Yaşlı adam onlardan yana dönüp bağırmış:

— Başka deneyecek yok mu? Ormanınız kralsız mı kalsın istiyorsunuz?

— Ben varım!

Herkes hayretle sesin geldiği yere dönmüş ki ne görsünler; haykıran küçük beyaz tavşan değil mi?

Tavşan hemen oracıkta yaş ağaçtan iki uzun dal koparmış. Sonra bu dalları yere dik koymuş ve zıplayarak en üst yerlerine tırmanmış. Uzun dalları birer adım gibi öne atarak korların içine dalmış. Uzun dallar, korların sıcaklığı ile yanmaya başlamış ama alevler tavşana yükselinceye kadar o karşı kıyıya geçmiş bile.

Bütün hayvanlar donup kalmışlar bu işe. Yaşlı adam gülümseyerek:

— Aklını kullanarak hiçbirinizin başaramadığını başardı. Kısacası, kral seçiminiz tamamlandı, demiş ve yeniden yoluna koyulmuş adam. Birkaç adım attıktan sonra geriye dönüp son sözlerini söylemiş:

— Cesaretin, kuvvetin ve güzelliğin yetmediği yerde en büyük güç akıldır. Onu alt edecek hiçbir değer yoktur. Bunu kabullenin ve bu küçük tavşanın krallığında mutlu yaşayın…

Yürümüş, gözden kaybolmuş yaşlı adam. O günden sonra orman bir huzur, bir kardeşlik ve mutluluk beldesi olmuş.

Gamze ELMACI