Dokuz ay koynunda gezdirdi beni

Dokuz ay koynunda gezdirdi beni

Anam

Dokuz ay koynunda gezdirdi beni
Ne cefalar çekti ne etti anam
Acı tatlı zahmetime katlandı
Uçurdu yuvadan yeritti anam

Anaların hakkı kolay ödenmez
Analara ne yakışmaz ne denmez
Bal uykudan gece kalkar üşenmez
Emzirdi salladı uyuttu anam

Doğurmuş beni Sivas elinde
Kundak kucağında tarla yolunda
Azık sırtında orak elinde
Taşlı tarlalarda avuttun anam

Ben yürürdüm anam bakar gülerdi
Huysuzluk edersem kalkar döverdi
Hemen kucaklardı okşar severdi
Çirkin huylarımı soyuttun anam

Çocuğudum anam bana ders verdi
Çalışmamı okumamı ön gördü
Milletine bağlı olda dur dedi
Vatan sevgisini geyittin anam

Tükenmez borcum var anama benim
O’nun varlığından oldu bedenim
Kimi köylü kızı kimisi hanım
Ta ezel tarihte kayıtlı anam

Veysel der koparma anayla bağı
Analar doğurmuş ağayı beyi
İşte budur sözlerimin gerçeği
Öğrettin, okuttun, büyüttün anam

Şiir: Âşık Veysel Şatıroğlu