Çanakkale’de Çeliğe Karşı

Çanakkale’de Çeliğe Karşı

Çanakkale’de
Çeliğe karşı et ve kemik,
Nefrete karşı sevmek ve inanmak,
Kaba kuvvete karşı hak dövüşüyordu.

Mehmetler yalınayak,
Mehmetler aç ve çıplak,
Düşman gemileriyse ateş ve ölüm kusuyordu.

Koyun koyunaydı burada
Paşalar, yüzbaşılar, adsız askerler.

Ve bir gün yükseldi,
O ölüm sessizliğindeki siperlerden,
Bir zafer marşı kadar gür ve berrak,
Allah Allah! Sesi.

O köhne ve kahraman toplarımızın güllesi,
Çelik ve ateş yığınlarına kafa tutarak,
Bir bir hedefini buldu bu imanla;
Çelik yığınları gömüldü sulara.

Kalanlar bir fare gibi pis ve korkak,
Kaçtılar geldikleri yere.
Ve o gece sabaha dek,
Nur yağdı gökten siperlere.

Yorgun ve yaralı askerlerin,
Yüreğini uçsuz bucaksız bir sevinç sardı;
Geçilmezdi Çanakkale, anladılar.
Orada Mustafa Kemal vardı.

Şiir: Ümit Yaşar Oğuzcan